Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις το γεγονός, πως στο σημερινό φιλικό στη Γραβούνα μεταξύ των Δασκάλων Καβάλας και Ξάνθης, η μπάλα παίχτηκε μόνο στο μισό γήπεδο; Όλα τα γκολ και όλες οι φάσεις γίνανε στην εστία προς τη Χρυσούπολη μεριά, στην άλλη εστία προς Καβάλα...νέκρα. Λες να υπάρχει καμιά κρυφή κατηφοριά προς τα κει ή το χειρότερο κανένα μαγνητικό πεδίο; Η αλήθεια είναι πως στο α' ημίχρονο στη συγκεκριμένη εστία πετύχαμε τρία ωραία γκολ (Λεπίδας, Μιχελίδης, Μόσχου), είχαμε κι άλλες ευκαιρίες αλλά κυρίως παίξαμε ωραίο ποδόσφαιρο εν αντιθέσει με την ομάδα της Ξάνθης, που δεν πάτησε κυριολεκτικά περιοχή. Στην επανάληψη, το μυστήριο που λέγαμε, αντιστράφηκαν εντελώς οι ρόλοι. Μπορεί να μας πόνεσαν οι συνάδελφοι της Ξάνθης που με "ακρίβεια χειρουργού" έκαναν το 3-3 ακριβώς με τη λήξη του αγώνα, αλλά όντως στο β' μέρος εκείνοι ήταν ομάδα, όχι εμείς. Δίκαιο το αποτέλεσμα κι ας ακούστηκαν κάποια παράπονα, αυτά είναι το ''αλάτι'' στα παιχνίδια μας, χωρίς αυτά, ας παίζαμε τις... κουμπάρες. Με πολλές ελλείψεις αμφότερες οι ομάδες, η δική μας κατέβηκε με τους Οικονομίδη, Νικολάου, Σμάλη, Χουλιάρα, Σάμιο (Μπαντίκο), Μόσχου, Νάκα, Κρυστάλλη, Μιχελίδη, Μαδεμτζίδη, Λεπίδα.
παππούλης- ΣΗΜ οι φωτογραφίες απο το blog των συναδέλφων της Ξάνθης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου