Γιατί κατεβαίνω στη Λαμία

     Φέτος, η ομάδα των συναδέλφων της Καβάλας, συμπληρώνει αισίως δέκα χρόνια  που συμμετέχει συνεχώς στα ακριτίδεια. Από το 2007 στην Καστοριά, ανελλιπώς ως τη Λαμία το 2016 χωρίς δυστυχώς να έχουμε ανανεωθεί ούτε κατά 30% αυτά τα χρόνια! Βέβαια είχαμε συμμετοχή και στα πρώτα βήματα του θεσμού, τότε που οι ομάδες που συμμετείχαν ήταν λίγες,. Ξεκινούσαμε δειλά δειλά, με πρωτοστάτη τον αείμνηστο συνάδελφο από τη Βέροια, χωρίς να υπάρχουν τα μέσα προβολής και παρουσίασης τα σημερινά, που μας βοηθούν τα μάλα στη μεταξύ μας επικοινωνία. 

  Δημιουργήσαμε φιλίες και γνωριμίες μεταξύ μας. Επισκεπτόμαστε και γνωρίζουμε ως εκπαιδευτικοί νέα μέρη της Ελλάδας. Παίξαμε και παίζουμε όλα αυτά τα χρόνια σαν συνάδελφοι μεταξύ μας και αν ξεπεράσουμε τα όρια, μένουν (και πρέπει να μένουν) τα νεύρα και οι αντιδικίες μες στο γήπεδο. Δημιουργούμε με αφορμή το ποδόσφαιρο κοινωνικές σχέσεις με συναδέλφους από όλη την επικράτεια και την Κύπρο. Τι το καλύτερο;

    Ήμουνα νιος και γέρασα λοιπόν! Ήμουνα στα 46, είμαι στα 56. Να πω πως δεν κουράστηκα; Ψέματα θα πω. Η ψυχή λαχταρά τη συμμετοχή σε προπονήσεις, φιλικά, συναντήσεις, τουρνουά. Το σώμα πια όμως προδίδει: θλάσεις που έρχονται και δεν φεύγουν, πονάκια κρυφά και ύπουλα, τσάντα γεμάτη επιδέσμους, αλοιφές και...βιταμίνες! 

      Κάποτε έπαιζα 4-5 φορές την εβδομάδα μπάλα και δεν μ' έφτανε. Σήμερα, αν σταματήσω την μπάλα, παραξενεύομαι με τον εαυτό μου που το λέω, δεν θα μου λείψει! Θα μου λείψει όμως η παρέα των συναδέλφων, τα αστεία των αποδυτηρίων, το τσούγκρισμα των ποτηριών στην ταβέρνα, τα καλαμπούρια και το κλίμα στα ταξίδια μας με τις αποστολές αυτά τα χρόνια.  

         Περιμένω με αγωνία σε λίγες μέρες στη Λαμία, να γνωρίσω από κοντά τον Διονύση και τον Ηλία από τη διοργανώτρια ομάδα, και να συμμετέχουμε στον χορό της Κυριακής και σε όσες εκδηλώσεις ετοιμάσουν οι συνάδελφοι. Με την ομάδα της Ξάνθης, τον προπονητή Σάκη, τον Ηλία, τον Ευθύμη, τον Νίκο, τον Λάμπρο, παίζουμε δυο φορές τουλάχιστον κάθε χρόνο. Γνωριζόμαστε πολύ καλά, κι έτσι θα δω το μεταξύ μας παιχνίδι στην πρεμιέρα του Σαββάτου, σαν ένα τρίτο φιλικό για φέτος. Τίποτα παραπάνω. Την Κυριακή, αναμένω να γνωρίσω τους συναδέλφους της Κοζάνης που παίζουμε πρώτη φορά αντίπαλοι και να ξαναπαίξουμε, για να χαρώ, αντίπαλοι με τον Λευτέρη και τ' άλλα παιδιά της Βέροιας για 5η φορά σε δέκα χρόνια. Με την Ημαθία συναντηθήκαμε το 2007, το 2008, το 2012 και το 2014! Αναρωτιέμαι τέλος, θα με βάλει πάλι 3 γκολ ο Θόδωρος στο παιχνίδι μας με τα Γιάννενα τη Δευτέρα το βράδυ όπως το 2009 στον Πύργο; 
     Θέλω να είμαι γερός, να μπορέσω να ευχαριστηθώ και τα τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς τραυματισμούς. Το ίδιο εύχομαι για όλα τα παιδιά, σε όλες τις ομάδες. Γεμάτος με ωραίες αναμνήσεις από τα μέρη που θα περάσουμε το τετραήμερό μας και, χάσουμε- κερδίσουμε, από τα παιχνίδια μας στα γήπεδα, θα ήθελα να επιστρέψω στην Καβάλα την Τετάρτη. 

Οψόμεθα.

παππούλης