Μεγάλη έκπληξη επιφύλασσε το χθεσινό μας (20/3/2017) ενδοοικογενειακό φιλικό στο Αγίασμα. Κατ' αρχάς ήμαστε ''υπεράριθμοι'' και παίξαμε 12-12! Οι ομάδες ήταν σχεδόν ισοδύναμες παρ' όλο που η μια είχε περισσότερους παίχτες κέντρου και επίθεσης και η άλλη άμυνας. Μπήκε ένα όλο κι όλο γκολ από την "αμυντική" ομάδα (ο Δρόσος με μακρινό σουτ) και μετά έγινε το...έλα να δεις: βγήκαν οι ''επιθετικοί'' να ισοφαρίσουν αλλά δεν μπορούσαν ούτε σε κενή εστία. Τι δοκάρια, τι αποκρούσεις, τι περιστέρια, τι παράθυρα του σχολείου σπασμένα...
Άρχισε που λέτε να νυχτώνει για τα καλά. Παίζαμε κοντά στο δίωρο και γκολ δεν βάζανε. Με τα πολλά κι από συναδελφική αλληλεγγύη, κατόπιν προτροπής του Σουσαμλή (φυσικά!) κάτσαμε όλοι κάτω ρε αδελφέ, οκλαδόν, να ισοφαρίσουν επιτέλους, να σκωθούμε να φύγουμε. Ούτε και τότε όμως τα κατάφεραν. Από τα άγραφα! Οπότε αναγκάστηκε ο διαιτητής (τους) να παραδεχτεί την ήττα τους και την...γκαντεμιά τους και να σφυρίξει λήξη.
Πήγαμε οι περισσότεροι μετά το μπάνιο στο ΚΥΚΛΙΚΟ στη Χρυσούπολη όπου χαλαρώσαμε με μια μπιρίτσα και με τις πίτσες- προσφορά του Μιχαηλίδη (που τον ευχαριστούμε πολύ). Έλαμψαν με την απουσία τους στην καφετέρια, οι Σμάλης, Τζεράκης, Λεπίδας και Μόσχου (αν και εν μέρει δικαιολογημένος ο τελευταίος)
παππούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου